BİZİ AFFET ŞEHİDİM !
Yoğun bir sıcak…
Yürekler daha da sıcak. İnsanlar içersinde büyüttüğü öfkeden patlamak üzere. Acıları dile getirecek kelimeler kifayetsiz kalıyor. Öyle bir acı ki 3 gündür tanıyan tanımayan herkes kahroluyor. Herkes kendi evladını yitirmişçesine acılı…
Hamidiye camiinin etrafı kalabalık. Sevgi yolu, Turan Caddesi, Kurudere, Mithatlaşa Caddesinde akın akın insanlar camiye koştu.
Polis caminin etrafını demir çitlerle sarıp sarmalamış. Kimi kimden ayırıyoruz belli değil.!
Belli olan yiten bir canın varlığı (pardon yokluğu) Geride yetim kalan 2 evlat ve dul bir eş, acılı eş dost ve akrabalar…
Yakıcı güneşe inat geliyor insanlar. Çevre binaların balkon saçak altına girenler çok şanslı. Tören giysileri içersindeki askerler onlar kadar şanslı değil. Güneşin altında yapılacak cenaze törenini bekliyorlar.
İnsanların yüzleri asık. Kesseniz irin akacak yüzlerinden. İnsanların yüreği yanıgın yeri. Değil Salihli-Manisa İtfaiyesi gelse söndüremez…
Zaman zaman atılan bir slogan var.”ŞEHİTLER ÖLMEZ VATANN BÖLÜNMEZ” ölenler nereye gidiyorlar sahi? Vatan bölünmüyor belki ama ya bölünen parçalanan acının çöreklendiği yürekleri ne edeceğiz? Acı diz boyu ne ki boğazımıza dayanmış. İnsanlar haber izlemeye korkuyor. İnsanlar panikte. İnsanlar can derdine düşmüşler.Yarın korkusu sarmış ana babaları…
Ezan okunuyor. Az sonra cenaze namazı kılınacak. Hoca soracak hepimize “Hakkınızı helal ediyor musunuz?” Şehidim bu mübarek görevi bilerek isteyerek kabul etti evet de pisi pisine ölmeyi değil…
Bağırıyoruz boğazımız yırtılırcasına:”ŞEHİTLER ÖLMEZ VATAN BÖLÜNMEZ”
Ama sen öldün yiğidim. En verimli çağında aldılar seni bizlerden…Eşin dul, çocukların yetim…Devlet geride kalanlara bakacak. Maaş bağlanacak yardımlar yapılacak da hangi para senin varlığındaki sıcaklığı hissettirebilir eşine.hangi konfor kollarının yumuşaklığını verebilir çocuklarına?
Bizler 3 gündür yastayız. Kızıyor küfrediyor konuşuyoruz. 3-5 gün daha sürer bu.S onra mı? Allah kerim!...Herkes alemine dalıp “UNUTMAYACAĞIZ” dese de : Unutacaklar, unutacağız yaşam meşgalesi içersinde…
Tek sevincim şehitlik mertebesine ulaşman.tek avuntusu bu sevdiklerinin.ne zaman silecek yüreklerindeki yangını ne zaman tüketecek sana duydukları özlemi…
Zamanla yokluğuna alışacaklar belki ama özlemin her dem içlerinde büyüyecek.
Askerle omuzlarında yükselterek taşıdı seni cenaze arabasına kadar. Arkanda yüzlerce tek yürek olmuş insanımız…
Acıların en acısı daha 3 yıl önce toprağa verdiğimiz ANIL’ımızın annesi Şükran ERULUÇ ilişiyor gözlerime. Evladının cenazesinde dimdik ayakta duran o güçlü kadın bugün yıkılmış. Ağlıyor. Biliyorum şehidimle selam yolluyor Anıl’ımıza.
Gerçek mekânında huzurla uyu şehidim. Umarım son şehidimiz olursun.
Allah ne Salihli’mize nede Ülkemize bir daha böyle acılar yaşatmasın. Amin.
Hepimizin başı sağ olsun…
GÜLGÜN YALVAÇ (Gazeteci-Şair) 27.07.2015
